به نقل از نیوز، در حال حاضر، محققان در حال جستجوی تمام داده‌های جذاب آن هستند و چیز عجیبی یافتند؛ همهمه‌ای فراتر از لبه منظومه شمسی ما.

استلا کوخ اوکر، دانشجوی دکترای دانشگاه کرنل ایالات‌متحده در رشته نجوم و محقق اصلی مقاله جدید منتشرشده در Nature Astronomy گفت: «ما در حال تشخیص میزان کم‌وزیاد گاز بین‌ستاره‌ای هستیم که بسیار ضعیف و یکنواخت است، زیرا در یک فرکانس باند باریک قرار دارد.»

هنگامی‌که وویجر ۱ از هلیوپاوز، مرز بین منظومه شمسی و فضای بین‌ستاره‌ای به محیط بین‌ستاره‌ای سفر می‌کرد، ابزارهای علمی آن یک جریان ثابت از امواج پلاسما را تشخیص دادند. این بینش به ما این امکان را می‌دهد که درک بهتری از شکل هلیوسفر، حباب محافظ اطراف منظومه شمسی و چگونگی تاثیر آن توسط این تداوم گازهای بین‌ستاره‌ای داشته باشیم.

سیستم موج پلاسما وویجر ۱ (Voyager ۱’s Plasma Wave System) با عبور از هلیوپوز، تغییر گازها را تشخیص داد. در میان فوران‌های خورشیدی شدید ناشی از خورشید، این همهمه مداوم ناشی از صدای گازهای بین‌ستاره‌ای شناسایی شد.

جیمز کوردز، محقق ارشد این تحقیق و استاد نجوم جورج فلدشتاین گفت: «محیط بین‌ستاره‌ای مانند یک باران آرام یا ملایم است. در مورد طغیان خورشیدی، مثل این است که رعدوبرق را در یک توفان ردیابی کنید و دوباره به یک باران آرام برگردید. این یک فرصت بی‌نظیر برای مطالعه تراکم فضای بین ستاره‌ای است.»

شامی چاترجی، همکار و محقق دانشگاه کرنل گفت: «هرگز فرصتی برای ارزیابی تراکم فضای بین‌ستاره‌ای نداشته‌ایم. اکنون می‌دانیم که برای اندازه‌گیری پلاسمای بین ستاره‌ای به رویدادی اتفاقی مربوط به خورشید نیاز نداریم. به‌عبارت‌دیگر، دانشمندان هنوز هم می‌توانند با وجود فاصله وویجر ۱ با ۱۴ میلیارد مایل، نگاهی دلچسب به فضای خارج از سیستم ستاره خانگی خود داشته باشند.»

به نقل از ویفروم، با شیوع بیماری همه‌گیر کووید، همه‌چیز حتی روند مادری نیز تغییر کرده است؛ مادران مشغول کار جدید، بدون مزد و تمام وقت مادری به همراه همه نقش‌های دیگر در زندگی شده‌اند. شاید روز جهانی مادر، بهانه‌ای برای قدردانی از تمام مادرانی است که در خانه‌نشینی، محدودیت، عدم اطمینان و اضطراب به آینده همچنان به فعالیت خود ادامه داده‌اند و حامی خانواده و کودکان خود بوده‌اند.

بیماری کووید، بسیاری از چالش‌های مادران در سراسر جهان را افزایش داده است؛ مادران در سراسر جهان با تهدید جهانی برای سلامتی و رکود اقتصادی ناشی از همه‌گیری و با بحران مراقبت مواجه شده‌اند که به طور نامتناسبی بر زنان تاثیر گذاشته است.

شرایطی که بسیاری از مادران در سراسر جهان با آن روبرو هستند، بسیار سخت است. طبق برآوردهای سازمان بهداشت جهانی، سالانه حدود ۳۰۰ هزار زن طی بارداری و زایمان جان خود را از دست می‌دهند. این تعداد، بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۷  تقریبا ۳۵ درصد کاهش یافته است، اما با توجه به این‌که مرگ بیشتر مادران قابل پیشگیری است، این روند همچنان ناامیدکننده است.

تصویر اقتصادی نیز برای بسیاری ناراحت‌کننده است. بر اساس آمار سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) در سراسر جهان، زنان دو تا ۱۰ برابر بیشتر از مردان کار بدون مزد، ازجمله مراقبت از کودکان را انجام می‌دهند. یک محاسبه با استفاده از داده‌های آماری با در نظر گرفتن تمام مشاغل مدیریت خانه که مراقبین اصلی انجام می‌دهند (تهیه وعده‌های غذایی، برنامه‌ریزی فعالیت‌ها و کمک به انجام تکالیف دانش‌آموزان) تخمین زده است که حقوق واقعی برای یک مادر در سال ۲۰۲۱ به صورت فرضی به ۱۱۶ هزار دلار آمریکا برسد. نتایج بررسی‌ها همچنین نشان داده است که مادران شاغل از نظر ترک نیروی کار، دریافت دستمزد عادلانه و به دنبال پیشرفت شغلی رقابتی، هزینه‌های زیادی را متحمل می‌شوند.

همه‌گیری، این نابرابری‌ها را گسترش داده است. طبق تخمین موسسه مک کینزی در سطح جهانی، نرخ از دست‌دادن شغل زنان به دلیل بیماری همه‌گیر کووید- ۱۹ نسبت به مردان، تقریبا دو برابر شده است.

نتایج تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که حدود یک چهارم این آسیب‌ها به علت ماهیت جنسیتی کار است. خانه‌نشینی بسیاری از مشاغل مرتبط با زنان از جمله مهمان‌داری و خدمات مراقبتی را متوقف کرد و موانع اجتماعی نیز سهم زیادی در این آسیب‌های اقتصادی بر زنان داشته است. تعطیلی مدارس میلیون‌ها مادر را مجبور به ترک شغل کرد تا از فرزندان خود در خانه مراقبت کنند، مادران کودکان زیر پنج سال و مادران تنها با بیشترین آسیب مواجه شدند.

اثرات بهداشت روان در همه‌گیری قابل توجه است؛ برای مثال، نتایج بررسی در سال ۲۰۲۰ بر روی ۶۲۰۰ زن و ۴۰۰۰  مرد در ۳۸ کشور نشان داد که زنان تقریبا سه برابر بیشتر از مردان تحت تاثیر مشکلات روانی از جلمه اضطراب، از دست‌دادن اشتها، ناتوانی در خواب و مشکلاتی مرتبط با انجام کارهای روزمره قرار گرفته‌اند. بر اساس این نظرسنجی، از مهمترین عوامل، افزایش شدید بار مراقبتی بدون هزینه علاوه بر نگرانی درباره معیشت، غذا و مراقبت‌های بهداشتی هستند.

جهان در بهبود اقتصادی بیماری همه‌گیر باید کارهای بیشتری برای محافظت و توانمندسازی مادران انجام دهد. باید با چالش‌های اساسی جامعه که مادران را در معرض آسیب‌پذیری بیشتر در برابر خطرات جهانی قرار می‌دهد، روبرو شویم. همچنین باید نابرابری‌های محل کار که موانعی برای مادران شاغل ایجاد می‌کند را برطرف کنیم. این به معنای ایجاد دسترسی عادلانه به مرخصی مراقبت برای زنان و مردان است، بنابراین فرصت‌های بیشتری برای مردان فراهم می‌شود تا کارهای مراقبت بیشتری را انجام دهند. این همچنین به معنای بررسی تاثیر سیاست‌های کاری انعطاف‌پذیر و از راه دور بر مشاغل زنان در طولانی‌مدت است.

باید برای مادران ارزش قائل شویم نه تنها به دلیل درستی کار، به این دلیل که به تقویت اقتصاد و جوامع ما نیز کمک خواهد کرد. مک کینزی تخمین می‌زند که افزایش برابری جنسیتی در محل کار می‌تواند تا سال ۲۰۳۰ تولید ناخالص داخلی جهانی را ۱۳ تریلیون دلار افزایش دهد.

خبر خوب این است که بسیاری از دولت‌ها در سراسر جهان از زمان شروع همه‌گیری، نشانه‌های امیدوار کننده‌ای را مبنی بر جدی‌گرفتن مادران نشان داده‌اند. به عنوان مثال، آرژانتین مدیر اقتصاد، برابری و جنسیت را منصوب کرد که متمرکز بر گسترش زیرساخت‌های مراقبت و افزودن انعطاف‌پذیری بیشتر برای دورکاری والدین است. کانادا برای اطمینان از این کار، یک گروه ویژه تشکیل داد و اقداماتی برای بازگرداندن زنان به نیروی کار و رفع نابرابری جنسیتی را در نظر گرفت. آمریکا نیز شورای سیاست جنسیتی برای رسیدگی به برابری جنسیتی را ایجاد کرد و همچنین کشورهایی از جمله برزیل و هند نیز انتقال وجه نقدی اضطراری به زنان آسیب‌پذیر را ارائه کردند.

بسیاری از دولت‌ها و سازمان‌ها نیز مشاغل تحت هدایت زنان و گسترش برنامه‌هایی برای حمایت از مادران را در اولویت قرار دادند و امیدواریم که امسال به عنوان یک جامعه جهانی بتوانیم در ارزیابی زنان و کارهای آنان گامی به جلو برداریم.

مجید صمدی در گفت‌وگو با ایسنا و با اشاره به اینکه کلیه‌ها نقش اساسی در دفع مواد زائد از طریق ادرار و متعادل نمودن الکترولیت‌ها، آب و املاح در بدن دارند، بیان کرد: وقتی کار کلیه‌ها شدیدا کاهش پیدا کند که به آن نارسایی کلیوی گفته می‌شود، بیمار نیاز به دیالیز یا پیوند کلیه پیدا می‌کند.

این جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری یکی از معیارهای نشان‌دهنده ابتلای فرد به نارسایی کلیوی را افزایش اوره و کراتینین خون بیان کرده و گفت: حداقل میزان کراتینین در افراد بالغ باید حدود ۱.۳ تا ۱.۵ باشد و وقتی کراتینین خون در آزمایش‌های افراد سیر صعودی دارد، این موضوع نشان‌دهنده شروع آسیب به کلیه‌ها است.

وی تاکید کرد: زمانی که کلیه‌ها از کار افتادند، اقدام خاصی جز دیالیز و پیوند کلیه نمی‌شود انجام داد؛ به همین دلیل بیمارانی که در مراحل اول نارسایی کلیوی قرار دارند، باید بسیار مراقبت کنند. زمانی که کراتینین خون قدری بالا می‌رود، با انجام یک‌سری مراقبت‌ها می‌شود از آسیب جدی به کلیه جلوگیری به عمل آورد تا نیاز به دیالیز دائمی و پیوند وجود نداشته باشد.  

به گفته متخصص کلیه و مجاری ادراری دیابت و هایپرتانسیون (پر فشاری خون)، برخی از عفونت‌های کلیوی، سندروم‌ نفروتیک و... بیماری‌هایی هستند که می‌تواند منجر به نارسایی کلیوی و تشدید آسیب به کلیه شود.

صمدی در خصوص عوامل جلوگیری از ابتلا به نارسایی کلیوی در بیماران مبتلا به دیابت و قند خون بالا اظهار کرد: در وهله اول، این بیماران باید با پرهیز مصرف مواد قندی و کربوهیدرات و رژیم غذایی مناسب، قند خون خود را کنترل و از پیشرفت آسیب‌های کلیوی جلوگیری کنند. همچنین افرادی که فشار خون بالا دارند، باید مرتب به پزشک مراجعه و داروهای ضد فشار خون بالا را مصرف کنند و به هیچ‌وجه خودسرانه مصرف داروها را قطع نکنند. همچنین با عدم مصرف زیاد نمک و روغن از آسیب به کلیه‌ها ممانعت کنند.

افسردگی و مشکلات روحی فراوان از مسائل شایع در بیماران دیالیزی

جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری ضمن اشاره به اینکه «کم‌اشتهایی و سوء تغذیه در بیماران دیالیزی بسیار شایع است و بهتر است این افراد تعداد وعده‌های غذایی خود را افزایش دهند» افزود: این بیماران باید مصرف نمک را به شدت کاهش دهند؛ به طور مثال نان‌هایی که در پختشان نمک زیادی استفاده شده نباید مصرف کنند و حتما از آرد سبوس‌دار تهیه شده باشد. همچنین از مصرف مواد قندی، شکر، غذاهای حاوی کربوهیدرات و میوه‌های حاوی پتاسیوم از جمله موز، پرتقال و خربزه خودداری کنند.

وی تاکید کرد: این بیماران نباید در بین نوبت‌های دیالیز وزن اضافه کنند که این موضوع نیز به اهمیت رژیم غذایی برمی‌گردد.

صمدی افزود: با توجه به شیوع افسردگی و مشکلات روحی فراوان در بیماران دیالیزی، اطرافیان و کادر درمان باید شرایطی را برای هرچه بهتر کردن اوضاع روحی این بیماران فراهم کنند.

جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری در ادامه در مورد بیمارانی که پیوند کلیه انجام می‌دهند، تاکید کرد: این بیماران باید تا پایان عمر تحت مراقبت مستقیم پزشک قرار داشته باشند و داروهای تجویز شده را استفاده کنند. همچنین نکته مهم برای این بیماران انجام ورزش‌های مناسب هوازی از جمله پیاده‌روی، دوچرخه سواری، شنا، تنیس و... است که روزانه باید حدود ۲۰ تا ۳۰ دقیقه این ورزش‌ها را انجام دهند.

وی ادامه داد: زمان شروع ورزش را پزشک معالج تعیین می‌کند که معمولا چهار تا ۶ هفته پس از انجام پیوند موفق است. بیماران پیوندی باید از ورزش‌هایی که امکان برخورد ضربه به شکم و قسمت عمل جراحی وجود دارد، مثل فوتبال، والیبال، رشته‌های رزمی و کشتی خودداری کنند.

صمدی درمورد  فواید ورزش برای بیماران پیوند کلیه عنوان کرد: شادابی، افزایش جریان خون و کمک به اکسیژن‌رسانی، افزایش قدرت قلب ، استقامت و انرژی، کاهش فشار خون، چربی بدن و رسیدن به وزن مناسب، کاهش استرس، افسردگی، افزایش اعتماد به نفس و همچنین بهبود در وضعیت خواب، همگی از فواید ورزش کردن برای این بیماران است.

این جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری درمورد علائم پس از انجام عمل پیوند اظهار کرد: در بیمارانی که پیوند کلیه انجام می‌شود، گاهی اوقات علائمی همچون تب بالا، فشار خون زیاد، ورم در ناحیه پاها، احساس درد در ناحیه پیوند کلیه، افزایش ناگهانی وزن و علائم سرماخوردگی شدید پیش می‌آید که نیاز به مراجعه فوری به پزشک و سیستم پیوند کلیه پیدا می‌شود تا با انجام معاینات و آزمایش‌های لازم بررسی لازم صورت بگیرد.

وی تصریح کرد: با توجه به اینکه این بیماران پیش از انجام عمل پیوند کلیه دچار بیماری‌ مزمن و نوعی بی‌حالی بودند و یا دیالیزهای مکرر داشتند، معمولا پس از عمل احساس ضعف و خستگی آن‌ها از بین می‌رود و فعالیت‌های روزانه آن‌ها پس از مدتی افزایش می‌یابد؛ بنابراین حتما باید ورزش کردن را با نظارت تیم معالجه خود پس از عمل شروع کنند. همچنین از منظر روابط جنسی و زناشویی، با نظر تیم پزشکی پس از یک ماه اقدام کنند.

این جراح و متخصص کلیه و مجاری ادراری با تاکید بر اینکه «با توجه به شیوع بیماری کرونا، افراد مبتلا به بیماری‌های خاص باید پروتکل‌های بهداشتی را بیشتر جدی بگیرند» گفت: این افراد در صورت ابتلا به ویروس کرونا، ممکن است با عواقب بدتری روبه‌رو شوند و سلامتی‌شان بیشتر در معرض خطر قرار بگیرد.

صمدی ادامه داد: بیماران خاص نیازمند رسیدگی و مراقبت زیادی از سمت خودشان، اطرافیان و سیستم درمانی کشور هستند تا بتوانند با شرایط خوبی زندگی کرده و دچار عوارض بیماری نشوند. وقتی این مراقبت‌ها جدی گرفته شود، بیماران و دولت هزینه کمتری را برای درمان متحول می‌شوند.